"Mae yna bobl eraill sy'n dioddef yn waeth, felly cau dy geg"

Mae Richard Dawkins wedi bod yn cyfiawnhau yr hyn y mae wedi bod yn ei ddweud am ffeminyddiaeth dros y misoedd diwethaf. Hyn i ddechrau:

“I don’t take back anything that I’ve said,” Dawkins said from a shady spot in the leafy backyard of one of his Bay Area supporters. “I would not say it again, however, because I am now accustomed to being misunderstood and so I will … ”

He trailed off momentarily, gazing at his hands resting on a patio table.

“I feel muzzled, and a lot of other people do as well,” he continued. “There is a climate of bullying, a climate of intransigent thought police which is highly influential in the sense that it suppresses people like me.”

Beth yw natur y 'gormes' yma, tybed? Ah, cael ei feirniadu! Mae'n ddigalon gweld rhywun fel Dawkins yn syrthio i'r un fagl bathetig â chymaint o'i elynion crefyddol. A yw Dawkins, trwy fynegi ei ddirmyg enwog tuag at grefydd dros y blynyddoedd, wedi bod yn euog o ormesu'r ffyddlon o'r herwydd? Naddo, yn amlwg, ac mae'r un peth yn wir pan mai ef ei hun sy'n derbyn y feirniadaeth. Efallai ei fod o hyd yn cael trafferth ymgynefino â'r profiad o gael ei gondemnio gan ei gyd-anffyddwyr. Mae cwyno bod beirniadaeth gyfystyr â sensoriaeth neu fwlio yn chwerthinllyd pan ddaw o enau Cristion, ond mae'n gwbl anfaddeuol yn achos Dawkins, sydd wedi dod yn ddyn hynod gyfoethog a dylanwadol trwy danseilio daliadau diwinyddol cryfion biliynau o bobl.

Mae gwaeth eto i ddilyn:

Dawkins, however, disagrees. He is, he said, not a misogynist, as some critics have called him, but “a passionate feminist.” The greatest threats to women, in his view, are Islamism and jihadism — and his concern over that sometimes leads him to speak off-the-cuff.

“I concentrate my attention on that menace and I confess I occasionally get a little impatient with American women who complain of being inappropriately touched by the water cooler or invited for coffee or something which I think is, by comparison, relatively trivial,” he said.

Mae'n wir mai islamiaeth yw'r bygythiad mwyaf i fenywod. Nis gwn am unrhyw un a fyddai'n dadlau nad yw bod yn fenyw yn Sawdi Arabia neu Affganistan yn waeth o lawer nag yn America neu Brydain. Dadl Dawkins fan hyn yw bod dioddefaint hunllefus cymaint o fenywod mewn gwledydd islamaidd yn golygu na ddylai ffeminyddion gorllewinol gwyno am eu problemau hwythau o gwbl. Hynny yw, mewn termau cyffredinol: os oes rhywbeth gwaeth yn digwydd yn rhywle arall, caewch eich cegau.

Dylai'r broblem fod yn hollol amlwg. Mae yna bob tro broblem waeth yn rhywle arall, felly oni bai eich achos chi yw'r gwaethaf un o'r holl enghreifftiau o ddioddefaint yn y byd, nid yw Dawkins eisiau clywed. Dyna'r rhesymeg, ac mae'n abswrd hyd yn oed ar ei delerau ei hun. Mae'r dyn yn galw'i hun yn ffeminydd, ond os mai dyma yw ffeminyddiaeth nid oes i'r gair ystyr.

Ar ben hynny, mae'r rhagrith yn rhyfeddol unwaith eto. Pa frwydrau y mae Dawkins wedi bod yn eu hymladd dros y degawdau? Yn erbyn ymdrechion i ddysgu siwdowyddoniaeth mewn ysgolion. Yn erbyn gorfodi plant ysgol i weddïo. Yn erbyn y parch awtomatig ac anhaeddiannol a roddir i grefydd yn ein cymdeithas, ac yn y blaen ac yn y blaen. Herio pethau fel hyn sydd wedi bod yn ganolbwynt i'r rhan fwyaf o egni Dawkins ers blynyddoedd maith, a da iawn hynny. Maent yn frwydrau cyfiawn. Ond pam? Mae pethau gwaeth o lawer yn wynebu pobl yn y Dwyrain Canol. Pa ots am ddiffygion mewn gwersi bioleg yn Lloegr pan nad yw merched mewn rhannau helaeth o Bacistan yn cael mynychu ysgol o gwbl? Mae'r problemau ym Mhrydain yn bitw mewn cymhariaeth, felly dylai Dawkins, er mwyn dilyn ei resymu ei hun, roi'r gorau i gwyno amdanynt.

Hyd yn oed pe derbyniwn, er lles dadl, bod ffeminyddion yn bod yn annheg ag ef, mae ei sefyllfa'n ddi-nod o gymharu â'r hyn sy'n digwydd i anffyddwyr mewn rhannau eraill o'r byd. Petai Dawkins yn frodor o Bacistan, mae'n debygol y byddai wedi cael ei lofruddio ymhell cyn hyn. Yn ôl ei ddadl ei hun, felly, dylai gau ei geg a rhoi'r gorau i bwdu am ffeminyddion yn dweud pethau blin amdano ar Twitter.

Mae'n rhyfeddol pa mor ddi-glem a chibddall yw'r sylwadau gan rywun sy'n clodfori rhesymeg a chwestiynu. Gyda llaw, dylai hyn roi'r farwol i'r syniad mai Twitter fel cyfrwng yw problem Dawkins. Dyma oedd ei gyfle i ymhelaethu yn llawn, heb y perygl o'r 'camddealltwriaeth' honedig sy'n gallu deillio o gyfyngder y trydariad. Dyma a gafwyd. Nid y cyfrwng yw'r broblem, ond y dyn ei hun. Nid ni sy'n ei gamddehongli. Dyma'i safbwyntiau, yn blwmp ac yn blaen, ac mae'r safbwyntiau'n drewi. Dylai anffyddwyr anghofio amdano. Mae llond lle o anffyddwyr ardderchog eraill sy'n haeddu'r platfform. Diolchwn iddo am ei waith yn y gorffennol, ond ni welaf i bod gan Richard Dawkins unrhyw beth mwy o werth i'w gynnig erbyn hyn.